Tempel bij het water

Vandaag was de laatste excursiedag met gids, erna volgen een paar dagen relaxen. Als het goed is mag het ook gezegd worden; onze gids viel vandaag goed mee. Het was duidelijk dat hij de streek beter kende. We hebben wel weer veel in de wagen gezeten omdat we van de ene kant (Noord-West) naar de andere kant (beneden in het Zuiden) gingen. Halverwege stopten we in Pupuan, bij rijstterrassen. We parkeerden bij een restaurant waar een grote boom vooraan stond. Amai was dat verschieten seg, daar hingen twee gigantische vleermuizen in! En serieus, nu overdrijf ik niet als ik zeg 'gigantisch'. Bart is beter in cijfers dus ik heb hem een schatting laten maken; het beest op zich (dat best een schattig kopje heeft) meet ongeveer 30cm, de vleugels bijna een halve meter. Nog nooit gezien! Soit, we kwamen voor de rijstterrassen. We hadden er wel al chiquere gezien maar we waren blij om even de benen te kunnen strekken. We stelden voor om eventjes te wandelen. Ik was al op mijn hoede want mijn ene schoen stinkt nog altijd naar mijn plons in een vorig rijstveld. Maar ik ging mee, al was het maar om het hilarische zicht van onze gids met zijn slippers en sarong (zo groot als een tafelkleed dat ze rond hun middel vastknopen) op de randjes van de rijstterrassen te aanschouwen. Hierna was het weer eventjes rijden naar Tanah Lot, een mooie tempel in het water. Als het eb is worden er blijkbaar offers naartoe gebracht en zie je op het strandje ertegenover enkele (giftige) zeeslangen die volgens de legende de tempel bewaken. Je merkt dat hoe meer je naar het Zuiden gaat, het meer en meer toeristisch en moderner wordt. Onze laatste stopplaats was de Uluwatu tempel, in het tipje van het Zuiden. De tempel op zich stelt niet zoveel voor maar de ligging; wow! De stevige golven van de Indische Oceaan klotsen tegen de omwallingen. Je wandelt hier langs op en vanuit de verte lijkt het wel de Chinese muur. Als afsluiter gingen we wat verder in de arena naar de kecak-dance kijken. Een klassieker in Bali. We zaten helemaal bovenaan dus hadden we ook een mooi zicht op de zon die onderging in de zee. In tegenstelling tot bij de Barong-dance speelt er bij deze dans geen orkest op de achtergrond maar een groep mannen die geluiden maken en op die manier sfeer creëren. Ook nu kregen we vooraf weer een blad met uitleg over de scènes die gespeeld werden (er wordt niet in gepraat). Deze keer werd de dans opgebouwd rond het verhaal van Rama en Sita, de hindoe-versie van Romeo en Julia. Het was alleszins de moeite om naar te gaan kijken en het sprak ons meer aan dan de Barong-dance. Nadien werden we gedropt bij het laatste hotel van onze reis, in Sanur. Kleinschaliger, maar wel een gezellig en mooi hotel. Je merkt dat hier veel cafeetjes en restaurantjes zijn zoals bij andere strandbestemmingen, maar dat kan ook eens leuk zijn!

Weetjes
- Om het authentieke Bali te zien moet je niet naar het Zuiden gaan.
- In Sanur valt weinig te beleven. De marktkraampjes verkopen weinig leuke souvenirs, daarvoor ga je best naar de grote supermarkt Hardys. Verkopers (wagen huren, kraampjesuitbater,...) zijn heel opdringerig, ze leven daar dan ook van het toerisme. De meeste Balinezen raden Kuta af als strandbestemming wegens te druk. Het is er inderdaad wel druk maar daar is alleszins wat te beleven. Veel winkels, kraampjes, restaurantjes (o.a. Italiaans restaurant van Jamie Oliver), leuk strand waar je een mooie zonsondergang kan zien maar ook wel druk, hoge golven en veel surfers.
- De prijzen om iets te eten zijn vergelijkbaar bij ons, een glas wijn is veel te duur. Het eten is nogal pikant en er worden veel kruiden gebruikt zoals gember en chili. De sapjes zijn er wel lekker vers en gevarieerd.
- Voor een mooi strand in de buurt van Sanur om te snorkelen neem je best de speedboat naar het eiland Nusa Lembongan, dat kan je bij verschillende excursiekraampjes boeken (en over de prijs kun je nog onderhandelen).